Vrh SDB-a Srbije “znao za zločine jedinica” pod njenom kontrolom
Nilsen, koji je analizirao dokumente SDB-a Srbije, kao dokaz je naveo dopis valjevskog ogranka Službe beogradskoj centrali iz jula 1992. godine u kojem piše da “SDB ima podatke o genocidu koji su u Zvorniku počinile Srpska dobrovoljačka garda (SDG) i dobrovoljci iz Loznice”.
O zločinima Ražnatovićeve garde, po Nilsenu, svjedoči i izvještaj Vojske Republike Srpske (VRS) iz maja 1992. godine u kojem piše da je u Zvorniku “s dolaskom paravojski i ‘arkanovaca’ ova teritorija oslobođena od Turaka”. Iz Zvornika je, po dokumentu, “60 odsto Turaka očišćeno”, a umjesto njih naseljeni su Srbi.
Na pitanje tužiteljke Grace Harbour da li je SDB Srbije zbog zločina prekinula veze s Ražnatovićevom jedinicom, Nilsen je odgovorio: “Nije do 1995. godine”.
Dokaz za povezanost SDB-a Srbije s drugim jedinicama koje su počinile zločine, poput “Škorpiona”, Nilsen je našao u ratnim bilješkama komandanta VRS-a Ratka Mladića. Na sastanku s Miloševićem i Stanišićem o podršci autonomiji Fikreta Abdića u Cazinskoj krajini, u aprilu 1995. godine, Mladić je zabilježio Stanišićeve riječi: “Poslali smo 80 ljudi iz Erduta i 80 iz Đeletovaca”.
Nilsen je objasnio da je u Erdutu, u Istočnoj Slavoniji, bila baza Ražnatovićeve garde, a u Đeletovcima, u istom području, baza “Škorpiona”.
Bivši šef SDB-a Srbije Stanišić i operativac te službe Simatović optuženi su za udruženi zločinački poduhvat u BiH i Hrvatskoj, na čelu kojeg je bio tadašnji predsjednik Srbije Slobodan Milošević.
Po optužnici, “Škorpioni” koji su u julu 1995. kod Trnova strijeljali šestoricu Bošnjaka bili su jedinica SDB-a Srbije. Jedinica kojom je komandovao Željko Ražnatović Arkan također je prema optužnici bila jedinica srpske tajne policije.
Vještak Nilsen rekao je i da su specijalne jedinice SDB-a Srbije od početka rata djelovale u Hrvatskoj i BiH pod različitim imenima – Jedinica za posebne namjene, Jedinica za antiteroristička dejstva ili Jedinica za specijalne operacije.
“Moj je zaključak da je to, u stvari, bila jedna te ista jedinica”, koja je djelovala pod “raznim maskama”, kazao je Nilsen.
Kao dokaz za to istakao je govor Simatovića, na proslavi godišnjice jedinice 1997. u bazi u Kuli, u kojem je pred predsjednikom Srbije Slobodanom Miloševićem opisao njen ratni put širom Hrvatske i BiH. U tom govoru Simatović je nabrojao više “združenih operacija” za “oslobađanje teritorija” u kojima je, u Hrvatskoj i BiH, učestvovala jedinica.
Precizirao je da je SDB Srbije imala “26 logora za obuku u Republici Srpskoj Krajini i Republici Srpskoj”. “Tone opreme” i naoružanja isporučene su, od maja 1991. godine, helikopterima jedinice, rekao je na snimku Simatović.
Kao dokaz da je državni vrh Srbije znao za djelovanje specijalne jedinice SDB-a van Srbije, tužioci su pustili snimak smotre koju je na proslavi u Kuli obavio predsjednik Srbije Milošević.
Rukujući se s jednim od veterana “Crvenih beretki”, Milošević je rekao: “Čitao sam one tvoje izvještaje”.
Nilsen je u sudnici ocijenio da je “Milošević time potvrdio da prima detaljne izvještaje o aktivnostima jedinice”.
Suđenje se nastavlja u četvrtak, 16. novembra.
