Svjedok optužbe RFJ-151 je potvrdio da se dio zadataka jedinica SDB-a Srbije odnosio na zaštitu Srba, ali je dodao da su se “Crvene beretke” istovremeno bavile i kriminalom, nazivajući to “hobijem” Vasilija Mijovića, koji je 1995. komandovao jedinicom u području Baranje u Hrvatskoj.
Simatovićev branilac Vladimir Petrović nije svjedoka direktno ispitivao o njegovom glavnom iskazu da su “Crvene beretke” SDB-a Srbije učestvovale u protjerivanju, ubijanju i pljačkanju nesrpskih civila u Baranji.
Simatović, tadašnji operativni oficir te službe, i njemu pretpostavljeni Jovica Stanišić optuženi su za zlodjela tokom ratova u Hrvatskoj i BiH od 1991. do 1995. godine.
Unakrsno ispitujući svjedoka, Simatovićev branilac je sugerisao da su zločini nad Hrvatima i Mađarima u Baranji počinjeni u “haosu” nastalom poslije povlačenja hrvatske policije iz Belog Manastira.
“Da, to je bio period anarhije, kada je jedna vlast otišla, a druga se nije uspostavila”, odgovorio je RFJ-151, koji je tada bio pripadnik službe bezbjednosti u Belom Manastiru.
Svjedok je rekao i da se iz nekih sela hrvatsko stanovništvo samo iselilo, na poziv Hrvatske demokratske zajednice (HDZ).
RFJ-151 prihvatio je i sugestiju branioca da su se od naoružanih srpskih jedinica, “koje su, potom, vršljale po Baranji”, plašili i lokalni Srbi, naročito dobrostojeći.
“Da, nisu smjeli zaštititi Hrvate… Ko je imao duže oružje, imao je veću vlast”, naznačio je svjedok.
Branilac Petrović je sugerisao i da su zagovornici “radikalnijeg pristupa” prema Hrvatima u Baranji bili prvaci tamošnje Srpske demokratske stranke. RFJ-151 je i to prihvatio kao tačno, precizirajući da je “radikalniji pristup” uključivao “maltretiranje, iseljavanje i ubistva” u Baranji.
Svjedok je potvrdio i da je u selu Bilje, koje su u septembru 1991. napale i zauzele srpske snage, bile hrvatske oružane formacije, ali je odbio braniočevu tvrdnju da u selu uopšte nije bilo civila. RFJ-151 rekao je da su napad izvele lokalna Teritorijalna odbrana (TO) i “jedna manja jedinica Službe”, uz artiljerijsku i vazdušnu podršku Jugoslovenske narodne armije (JNA).
Dokazujući da je djelovanje “Crvenih beretki” SDB-a Srbije u Baranji bilo neophodno za sprečavanje širenja rata u Srbiju, advokat Petrović je svjedoka ispitivao o upadu hrvatskih diverzanata u Srbiju u zimu 1992. RFJ-151 potvrdio je da se, u februaru 1992., grupa hrvatskih diverzanata u uniformama JNA prevezla preko Dunava u Srbiju, amfibijskim vozilom u kojem je nosila “tri tone eksploziva”.
Na sugestiju Simatovićevog advokata, svjedok je potvrdio i da je cilj te grupe bilo miniranje Batinskog mosta kod Apatina, jedine veze između Vojvodine i Baranje. Pošto je grupa bila otkrivena i razbijena u Srbiji, u Baranju je stigla Jedinica za antiteroristička dejstva SDB-a Srbije, izjavio je RFJ-151.
Angažovanje te jedinice u Baranji 1995. godine, Simatovićeva odbrana nastojala je da prikaže kao dio napora da se, poslije pada Kninske krajine i velikog talasa srpskih izbjeglica koji je zahvatio Srbiju, spriječi da se isto ponovi u istočnoj Slavoniji i Baranji.
Suđenje se nastavlja u utorak, 26. septembra.
