U nastavku svjedočenja u svoju korist, optuženi Medaris Šarić složio se da su pripadnici Stanice javne bezbjednosti (SJB) u Trnovu od juna 1992. godine obavljali funkcije ili bili borci u Teritorijalnoj odbrani (TO).
U nastavku svjedočenja u svoju korist, optuženi Medaris Šarić negirao je da je kao komandant Štaba Teritorijalne odbrane (TO) u Trnovu donosio naređenja ili imao veze sa zarobljenim licima.
Svjedočeći u svoju korist, optuženi Medaris Šarić je izjavio da se tokom nepuna dva mjeseca obavljanja dužnosti komandanta Štaba Teritorijalne odbrane (TO) u Trnovu bavio “očuvanjem” linija i da nije imao kontrolu nad svim jedinicama na području opštine.
Vještak Odbrane Edhema Godinjaka ostao je pri stavu da Stanica javne bezbjednosti (SJB) u Trnovu nije postojala određeno vrijeme i da je optuženi, kada je ponovo formirana, nastojao da dokumentuje sva krivična djela.
Na suđenju za zločine počinjene u Trnovu, vještak Odbrane Edhema Godinjaka rekao je kako Stanica javne bezbjednosti (SJB) nije postojala u Trnovu u periodu od juna do augusta 1992. godine, te da optuženi Edhem Godinjak nije izvršavao bilo koju dužnost načelnika SJB-a.
Na suđenju za zločine počinjene u Trnovu, vojni vještak Odbrane je kazao da je na igmansko-trnovskom bojištu vladalo haotično stanje zbog vojnih autoriteta i da brojne jedinice koje su defilovale kroz ovo područje “nisu dopuštale da rukovođenje i komandovanje stane na noge”.
Vojni vještak Odbrane izjavio je da je niz okolnosti nepovoljno djelovao na efektivno komandovanje i rukovođenje Opštinskog štaba Teritorijalne odbrane u Trnovu.
Svjedokinja Odbrane Edhema Godinjaka ispričala je kako su u Stanici javne bezbjednosti (SJB) u Trnovu prikupljani podaci o ratnim zločinima kako nad bošnjačkim, tako i nad srpskim stanovništvom.