Zatraženo prijevremeno puštanje Miće Stanišića na slobodu
U podnesku advokata Slobodana M. Zečevića se navodi kako, prema Krivičnom zakonu Republike Poljske, zatvorenici imaju pravo prijaviti se za prijevremeno puštanje na slobodu nakon odsluženja dvije trećine kazne, te da je Stanišić stekao to pravo 19. septembra ove godine.
Odbrana je, između ostalog, navela da Stanišić služi kaznu u multietničkom zatvoru, sa zatvorenicima različitih nacionalnosti, s kojima održava prijateljske odnose. Tokom boravka u zatvoru, stoji u podnesku, nije imao nikakvih problema, niti je bio podvrgnut bilo kakvom disciplinskom postupku.
Također se navodi da je tokom skoro dvodecenijskog odsustva Stanišić održavao bliske veze sa svim članovima svoje porodice, kroz svakodnevne telefonske kontakte sa suprugom, djecom i unucima, a bliska porodica ga je posjećivala kada bi im to dozvoljavala finansijska situacija.
U zahtjevu se navodi kako Stanišić tvrdi da, posebno imajući u vidu dužinu njegove kazne, “njegovo ponašanje ispoljava veliki nivo resocijalizacije”.
“Nakon skoro 20 godina od njegove dobrovoljne predaje i više od 32 godine od trenutka kada su zločini počinjeni, do sada izdržana kazna doprinosi ne samo poništavanju mogućnosti izvršenja daljih zločina nego i pomirenju u zajednici gdje su oni počinjeni”, navodi se u zahtjevu.
Stanišić je tokom rata bio ministar unutrašnjih poslova Republike Srpske, a osuđen je u Haškom tribunalu skupa sa Stojanom Župljaninom, bivšim načelnikom regionalnog centra policije u Banjaluci na po 22 godine zatvora. Obojica su proglašeni krivim za progon, ubistva i mučenje, a Župljanin je osuđen i za istrebljenje.
Suđenje Stanišiću i Župljaninu u Haagu počelo je 14. septembra 2009., a 27. marta 2013. izrečena im je prvostepena presuda, koju je Žalbeno vijeće Tribunala potvrdilo u junu 2016. godine. Stanišić se u martu 2005. dobrovoljno predao Tribunalu, a do početka procesa i više puta tokom suđenja bio je na privremenoj slobodi u Srbiji.
