Purić i ostali: “Purić se nije snašao kao komandant brigade”
Kompleks državnih pravosudnih institucija. Foto: BIRN BiH
Remzija Šiljak je kazao da je od novembra 1993. bio načelnik štaba Komande operativne grupe Bosanska Krajina, smještene u Travniku. Prisjetio se operativnih dejstava iz decembra 1993. godine na području Viteza, u čijim je pripremama sudjelovao te operacije koja je izvođena pod kodnim nazivom “Prozor”.
Ispričao je da je Komanda operativne grupe Bosanska Krajina uz saglasnost Mehmeda Alagića, komandanta Trećeg korpusa, formirala taktičke grupe radi lakšeg komandovanja. Kazao je da je komandant taktičke grupe “Sjever” bio Ibrahim Purić, komandant 325. brdske brigade Armije Bosne i Hercegovine (ABiH).
Šiljak je ispričao da je 22. decembra 1993. godine bio na isturenom komandnom mjestu (IKM) operativne grupe Bosanska Krajina te da je imao veze sa komandama brigade. Na upit tužioca Ivana Matešića da li je na kraju toga dana akcija uspjela, svjedok je kazao da su snage uspjele deblokirati i osloboditi pritisak na Stari Vitez. Dodao je da je dobio informaciju da su četiri bojovnika Hrvatskog vijeća odbrane (HVO) zarobljena, a zatim su sprovedeni u Zenicu.
Svjedok je kazao da se ne sjeća informacije o broju ubijenih neprijateljskih vojnika te likvidacije zarobljenih vojnika, te je objasnio da se on bavio operativnim poslovima i da poslovi bezbjednosti nisu bili za njega vezani.
“U tom trenutku ja nisam razmišljao o bezbjednosti, niti sam se time bavio”, rekao je Šiljak, dodavši da se kao načelnik štaba nije bavio sigurnosnim aspektom 325. brdske brigade.
Šiljak je iznio mišljenje da se Purić nije snašao kao komandant brigade te da je na ovoj poziciji bio tri mjeseca. On se prisjetio da je Nijaz Sivro bio pomoćnik komandanta. Odgovarajući na pitanja Odbrane prvooptuženog Purića, Šiljak je potvrdio da Purić nije bio pripadnik ove brigade prije dolaska na mjesto komandanta. Kazao je da ne zna da li je bilo civila u Križančevom selu prilikom pripreme borbene akcije te dodao da nije imao saznanja o stradanju civila tokom akcije u decembru.
Na upit optuženog Purića da li je prilikom referisanja koja su bila u vezi sa njim iko govorio o zarobljenim civilima, svjedok je kazao da nije.
Za ubistva najmanje 12 vojnika HVO-a koji su se predali, kao i dvije žene hrvatske nacionalnosti počinjena prilikom napada na Križančevo Selo, Šafradin i Dubravice kod Viteza 22. decembra 1993. godine, optuženi su Purić, Sivro, Ibrahim Tarahija, Rušit Nurković, Almir Sarajlić zvani Roki, Sadik i Šaćir Omanović te Kasim Kavazović.
Prema optužnici, Purić je bio komandant 325. brdske brigade ABiH, Tarahija komandant Trećeg bataljona ove jedinice, Sivro i Nurković pomoćnici komandanta, a ostala četvorica pripadnici ove brigade.
Svjedok Mustafa Džidić je rekao da je 22. decembra 1993. godine bio na liniji u proboju, kada su prošli ispod linije HVO-a te došli do “Elementare”, koja se nalazila od 200 do 300 metara udaljenosti od Gačićkog potoka. Potvrdio je da je čuo ženski glas.
“Neki je poziv bio, ne znam sad šta, ko, odakle”, izjavio je Džidić, te dodao da se više kuća nalazilo prekoputa potoka, gdje je bilo i vojnika HVO-a, ali da u tom momentu nije bilo zarobljenih vojnika.
Tužilac Matešić mu je zbog razlike u iskazu pročitao dio zapisnika iz 2018. godine u kojem je svjedok izjavio da je “u nekim neformalnim razgovorima čuo da je bilo zarobljenih vojnika”, na šta je svjedok kazao da je to možda čuo neformalno.
Nastavak suđenja je zakazan za 28. januar.
