Mladić: Gušenja u kamionu

sta u logor Manjača.

Svjedok Tužilaštva čiji je identitet zaštićen pseudonimom RM-051 izjavio je da je njihova smrt bila posljedica “neprofesionalnog” i “nehumanog” postupka srpskih policajaca koji su ih pratili.

RM-051, koji je u to vrijeme radio na Manjači, potvrdio je da su u tom logoru u julu ubijeni Omer Filipović i Esad Bender iz Ključa, a da su počinioci bili vojni policajci koji su “za pola sata identifikovani”.

On je kazao da je u ljeto 1992. “bio potčinjen” generalu Zdravku Tolimiru, tadašnjem Mladićevom pomoćniku za obavještajno-bezbjednosne poslove, prije nego što je prekomandovan na Manjaču.

Tolimiru je u Haagu suđeno po optužnici za genocid počinjen u Srebrenici, Sudsko vijeće treba da izrekne presudu.

Mladić, bivši komandant VRS-a, optužen je, pored ostalog, za progon Bošnjaka i Hrvata širom BiH, koji je u sedam bosanskohercegovačkih opština, uključujući Sanski Most, dostigao razmjere genocida. Njemu je na teret stavljen i genocid počinjen u Srebrenici, teror nad civilima u Sarajevu, te uzimanje pripadnika UNPROFOR-a za taoce, u periodu od 1992. do 1995. godine.

Snimke uplašenih i onemoćalih pritvorenika, od kojih su neki bili do kostiju mršavi, na podu hangara i iza bodljikave žice, koje je Tužilaštvo prikazalo u sudnici, RM-051 je nazvao “stvarnim izgledom logora”, podvlačeći da “nema ništa ni dodati ni oduzeti”.

Svjedok je izjavio da je poslije ispitivanja utvrđeno da stotine pritvorenih Bošnjaka – među kojima je bilo mlađih od 18 i starijih od 60 godina – nisu učestvovale u sukobima.

Veći dio kratkog glavnog iskaza svjedoka protekao je iza zatvorenih vrata.

Svjedok je tokom unakrsnog ispitivanja prihvatio kao tačnu sugestiju Mladićevog branioca Miodraga Stojanovića da Bošnjaci koji su se ugušili u kamionima na putu ka Manjači nisu bili zvanično primljeni u logor kao ratni zarobljenici, te da stoga nisu bili u nadležnosti VRS-a, nego policije.

“Mi smo u logor primali samo žive ljude. Ako bi neko preminuo, vraćali smo ih sa onima koji su ih dovodili. (…) Sve do zvanične predaje nama, zarobljenici su bili u nadležnosti MUP-a”, posvjedočio je RM-051, precizirajući da je zarobljenike najčešće dovodila policija.

Za smrt Filipovića i Bendera, svjedok je rekao da ga je “iznenadila i ražalostila” zato što je mislio “da se u njihovoj organizaciji to ne može desiti”.

“Za pola sata su bili pronađeni počinioci, obavljen je uviđaj, doveden je patolog. I, jeste, malo kasno, ali su na kraju i počinioci bili procesuirani te su trojica od četvorice dobila duge vremenske kazne”, izjavio je RM-051.

Na pitanje Mladićevog advokata da li je o “eventualnim zločinima” izvještavao pretpostavljene, svjedok je odgovorio potvrdno, uz opasku da je taj izvještaj “vjerovatno” išao uz liniju komande do samog vrha.

Svjedok je naveo da bi Manjača po dobroj organizaciji bila “na prvom mjestu” među logorima u BiH zato što su pritvorenike redovno posjećivali predstavnici Crvenog krsta, Merhameta i novinari.

“Borili smo se da se koliko-toliko ljudski odnosimo prema tim ljudima, smatrajući da na svoje dvije noge treba da izađu iz logora, odnosno živi i zdravi. (…) U logoru je svakodnevno od devet do 17 sati bio i nutricionist”, rekao je RM-051, tvrdeći da je on dobijao istu hranu kao i pritvoreni, a da su njen kvalitet i količina bili određeni ratnim nestašicama.

Suđenje će se nastaviti 25. septembra.
                                                                                                                                      
                                                                                                                                  R.M.