Potvrđena presuda za zločine u Lokanju kod Zvornika

Apelaciono vijeće Suda BiH je kao neosnovane odbilo žalbe Državnog tužilaštva i Odbrana osuđenih, te potvrdilo prvostepenu presudu kojom su Vujević, Drašković i Stevanović osuđeni na po 15 godina, a Mitrović na osam godina zatvora.

Vujević, Drašković, Stevanović i Mitrović su proglašeni krivim da su 14. jula 1992. godine, ili približno tog datuma, u okviru širokog i sistematičnog napada u širem području sela Lokanj vršili progon ubistvima, zatvaranjem, mučenjem i drugim nečovječnim djelima slične prirode tako što su, pucajući iz oružja, napali kolonu civila bošnjačke nacionalnosti od oko 120 lica koja su krenula iz Teočaka u pravcu naselja Goduša, Sapna i Vitinica.

Mitrović je osuđen da je tom prilikom izdvojio jednog zarobljenog civila, a zatim naredio dvojici policajaca da ga strijeljaju. Zatim su odvojili oko deset civila, koje je prozvao Mitrović, a koji su strijeljani u mjestu Vidrovine iza crkve. On je osuđen i da je izdvojio grupu od osam civila koji su odvedeni u različita mjesta zatočenja.

Kako je prilikom izricanja prvostepene presude naveo sudija Staniša Gluhajić, Vujević i Stevanović su proglašeni krivim u svojstvu pripadnika Lokanjske čete Zvorničke brigade Vojske Republike Srpske (VRS), dok se Drašković, naoružan, pridružio pripadnicima čete, koji su poduzimali zabranjene radnje prema licima iz kolone koja su imala civilni status.

Prema optužnici, Maksimović je bio komandir Interventne jedinice Stanice javne bezbjednosti (SJB) u Ugljeviku, Mitrović njegov zamjenik, dok je Perić bio komandir Lokanjske čete Zvorničke brigade VRS-a, a ostali optuženi pripadnici ove jedinice.

Istom presudom Maksimović, Perić, Lazarević i Manojlović su oslobođeni optužbi za napad na kolonu civila koja je iz Teočaka krenula 14. jula 1992. godine, kao i za sprovođenje i čuvanje 86 civila, od kojih je 67 ubijeno.

Prilikom izricanja presude Sud je kazao da na osnovu provedenih dokaza nije utvrđeno da je Maksimović pucao na učesnike kolone, niti da je bio prisutan, ili da ih je maltretirao, te da nema dokaza da je grupu civila zajedno s Mitrovićem ispitivao u komandi.

Sudija Gluhajić je tada naveo i da nije dokazano van svake razumne sumnje da je Slavko Perić u tom periodu de facto vršio dužnosti komandira Lokanjske čete te da je kritičnog dana Radivoje Đorđić izdavao naredbe. Dodao je da svjedoci u odnosu na oslobođene Raju Lazarevića i Miću Manojlovića nisu naveli prisustvo u kritično vrijeme na kritičnom mjestu. Protiv Đorđića je u ovom predmetu ranije obustavljen postupak zbog smrti.

Na ovu presudu ne postoji pravo žalbe.