Srabović i ostali: Ubijen i sahranjen pod oznakom NN

Slavica Stjepanović je ispričala da je 15. maja 1992. godine napustila Lukavac sa porodicom, a da je njen otac Nikola Jović ostao, boraveći u kući u Puračiću i stanu u Lukavcu.

Ona je kazala da je početkom juna uspjela da se čuje s tetkom u Puračiću, koja joj je rekla da su dolazili “Amir i vojska” i da su joj oca tukli kundacima i šutali nogama u dvorištu. Dodala je da se nakon desetak dana čula sa zetom, od koga je čula da joj je otac ubijen.

Stjepanović je izjavila da joj je komšija Branko Božanović, kada je došao u Brčko, pričao da je bio zatvoren u Srednjoškolskom centru s njenim ocem i da je on podlegao od batina.

“Pričao je da su izvodili redom, jednog po jednog, i tukli… Rekao je da otac više te bolove i maltretiranja nije mogao izdržati. Samo su ga ubacili jedno veče… Tražio je vode, ali nisu mu dali”, kazala je svjedokinja i dodala da joj je Božanović rekao da je njenog oca sahranio sa još jednim licem.

Stjepanović je kazala da je poslije, dok je tragala za posmrtnim ostacima oca, saznala od jednog čovjeka iz pogrebnog društva u Lukavcu da je 29. juni 1992. upisan kao datum očeve smrti. Navela je da je ostatke oca pronašla na mjestu označenom kao “NN 23”, te da je obavljena ekshumacija.

Optužnica tereti Zijada Srabovića, Refika Morankića, Ahmeta Bajrića, Abida Arapčića, Senaida Ćosića, Pašagu Čajića, Samira Džambića i Mirsada Žilića za nečovječna postupanja, mučenja i ubistva civila u školama u Lukavcu i objektu “Klaonica” počinjena u periodu od juna do oktobra 1992. godine.

Prema optužnici, Srabović je bio pomoćnik komandanta za bezbjednost Štaba Teritorijalne odbrane (TO), Morankić komandant “Fikine jedinice”, a ostali optuženi pripadnici te jedinice ili vojni policajci.

Nastavak suđenja je 30. januara.