20 godina od Arkanovog ubistva: „Tigrovi“ i dalje nisu kažnjeni

Od tada je procesuiran samo jedan član njegove jedinice „Tigrovi“.

Bio je 15. januar 2000. godine. Željko Ražnatović je sa svojim prijateljima pio piće u hotelu Interkontinental u Beogradu kada im je prišao muškarac koji je iz poluautomatskog pištolja pucao u njihovom pravcu.

Ražnatović, poznatiji pod nadimkom Arkan, pogođen je metkom u oko. Umro je na putu do bolnice. Imao je 47 godina.

Tada mladi policajac, Dobrosav Gavrić, osuđen je za ovo ubistvo. On je, međutim, pobjegao iz Srbije i otišao u Južnu Afriku. I danas pokušava da izbjegne izručenje.

Pripadnici Arkanove ratne paravojne jedinice, Srpske dobrovoljačke garde, poznatije kao „Tigrovi”, počinili su, prema iskazima svjedoka i preživjelih, zločine koji su uključivali ubistva, silovanja i mučenja tokom sukoba u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj. Ipak, do danas je osuđen samo jedan borac, Boban Arsić. Njemu se u Hrvatskoj sudilo u odsustvu.

Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) je prije njegovog ubistva podigao optužnicu protiv Arkana, no, nakon njegove smrti, slučaj je zatvoren.

Kriminalac u miru, kriminalac u ratu
Prije rata, Arkan se bavio kriminalom u Jugoslaviji, ali i u inostranstvu. Nalazio se na Interpolovoj listi najtraženijih kriminalaca.

Negdje oko početka sukoba u Jugoslaviji postao je vođa agresivne frakcije navijača beogradskog fudbalskog kluba Crvena zvezda. Srpsku dobrovoljačku gardu osnovao je 1990. godine.

Ova paravojna jedinica, koja je bila poznata pod nazivom „Arkanovi Tigrovi“, bila je relativno mala i sačinjena od članova navijačke grupe Crvene zvezde – Delije, kao i od kriminalaca i običnih dobrovoljaca koji su se divili Ražnatoviću. Ubrzo postaje ozloglašena zbog ubistava, silovanja i mučenja, ali i pljačkanja i krijumčarenja robe širom ratnih zona.

Činjenice o nekim zločinima koje je Arkan počinio ili u kojima je učestvovao utvrđene su na suđenjima Srbima iz Srbije i BiH optuženim u Hagu.

Tokom tih suđenja bilo je svjedoka koji su svjedočili o Arkanu, o njegovoj jedinici ili njihovim zločinima, a neki su čak naveli i imena boraca i mjesta incidenata. Ali još uvijek nema optužnice protiv nekoga od njih, niti optužnice u kojoj se Arkan pominje kao komandant koji je davao naređenja.

Pitanje o njegovoj navodnoj povezanosti sa srpskom Službom državne bezbjednosti, koja bi potvrdila direktnu umiješanost Srbije u ratove u BiH i Hrvatskoj, postavljeno je i na ponovnom suđenju dvojici najviših pripadnika ove službe – Jovici Stanišiću i Franku Simatoviću. Suđenje pred Mehanizmom za međunarodne krivične sudove i dalje traje.

Ivana Žanić, direktorka Fonda za humanitarno pravo (FHP) iz Beograda ističe da je u srpskom društvu dominantno mišljenje da ratne paravojne jedinice poput Arkanove nisu bile pod kontrolom srpske vojske ili policije.

„To nije tačno, sve te jedinice su bile isključivo pod komandom vojske ili policije”, kaže Žanić.

„Da je sprovedena istraga, na vrhu tog komandnog lanca u većini slučajeva bili bi generali Jugoslovenske narodne armije, koje srpske vlasti i Tužilaštvo za ratne zločine štite sve ove godine, od kada se vode suđenja za ratne zločine u Srbiji”, dodaje ona.

U optužnicama su opisani zločini „Tigrova“
U optužnicama Haškog tribunala navedeno je da su Arkan i njegovi borci bili aktivni na nekoliko mjesta u Hrvatskoj i BiH tokom ratova od 1991. do 1995. Prema optužnici u predmetu protiv Stanišića i Simatovića, u periodu od septembra do decembra 1991, srpske snage u Hrvatskoj, uključujući i Arkanovu Srpsku dobrovoljačku gardu, ubile su 61 osobu, uglavnom u selu Dalj.

U optužnici se tvrdi da je pored najistaknutijih srpskih lidera u Hrvatskoj, BiH i Srbiji, čiji je cilj bio „prisilno i trajno uklanjanje većine nesrba, uglavnom Hrvata, bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata sa velikih područja Hrvatske i BiH“ i Arkan bio dio udruženog zločinačkog poduhvata.

Takođe se navodi da je Arkan u aprilu 1992. godine bio u Zvorniku u BiH. Prilikom napada na grad „srpske snage, posebno Željko Ražnatović i pripadnici Arkanove SDG (Srpske dobrovoljačke garde)“ ubile su oko 20 nesrpskih civila.

Zločini za koje je sam Arkan optužen dogodili su se u Sanskom Mostu u BiH. U Arkanovoj optužnici iz 1997. navedeno je da su u septembru 1995. za samo nekoliko dana njegovi „Tigrovi“ ubili oko 65 ljudi.

U presudi Haškog tribunala kojom su osuđeni bivši zvaničnici bosanskih Srba Mićo Stanišić i Stojan Župljanin prvostepeno sudsko vijeće MKSJ-a utvrdilo je neke činjenice o vjerovatno najpoznatijem zločinu kojeg su „Tigrovi“ počinili u Bijeljini u proljeće 1992. godine.

Sukobi između Srba i Bošnjaka u ovom gradu su počeli 31. marta 1992, kada su došli Arkanovi ljudi.

„Negde oko 3. aprila 1992. godine, sa gradskih ulica i iz kuća prikupljeno je 48 leševa, među kojima je bilo i leševa žena i djece; od tih žrtava, njih 45 su bili nesrbi. Nijedna žrtva nije bila u uniformi. Većina ubijenih bila je ustrijeljena u grudi, usta, sljepoočnicu ili potiljak, a neki su ustrijeljeni iz neposredne blizine”, navodi se u presudi Stanišiću i Župljaninu.

Jedan od onih koji je preživeo susret sa Arkanom je bio Jusuf Trbić, lokalni novinar u Bijeljini. Arkanovi ljudi su ga uhvatili početkom aprila 1992. godine. Sljedećih nekoliko sati, sve do zore, tukli su ga i mučili. Nekada i u Arkanovom prisustvu.

„Ti ljudi su znali šta rade”, rekao je Trbić za BIRN 2014.

„Nakon premlaćivanja, ja nisam imao ni milimetar bijele kože, sve je bilo crno i modro”.

Najviše detalja o Arkanu i njegovim „Tigrovima“ saznalo se tokom suđenja Slobodanu Miloševiću, kada je svjedočio bivši administrativni radnik Srpske dobrovoljačke garde.

Zaštićeni svjedok B-129, govorio je o vezi između Srpske dobrovoljačke garde i Službe državne bezbednosti.

„Postojalo je pravilo da kada osoba iz DB-a (Državne bezbednosti) dođe, ne treba da čeka ispred već da se odmah uvede u štab i otprati do komadantove kancelarije“, rekao je svedok B-129.

Svjedok je objasnio da su „Tigrovi“ učestvovali u borbama na Treskavici u BiH 1994. godine i u Velikoj Kladuši, gdje su pomagali lokalnom bošnjačkom vođi Fikretu Abdiću.

„Sigurno znam da na Treskavici i u Velikoj Kladuši nisu imali oznake SDG-a, Srpske dobrovoljačke garde, jer im je pre odlaska rečeno da ih ne smeju koristiti. To znači da su ono što su imali u Velikoj Kladuši bile oznake koje je koristila vojska Fikreta Abdića“, rekao je B-129 Haškom tribunalu.

B-129 je takođe objasnio da su „Tigrovi“ učestvovali u operaciji u Banjaluci u BiH 1995., kada su počinili zločine u obližnjem Sanskom Mostu.

„Ta operacija je počela u septembru, početkom septembra (1995). Kada kažem ‘Operacija Banja Luka’ mislim Sanski Most, Mrkonjić Grad, Ključ i Prijedor. Oko 200 ‘Tigrova’ je učestvovalo u toj operaciji i sam Arkan je bio tamo”, objasnio je svedok.

„Niko nikada neće biti procesuiran“
Kada je u januaru 2016. godine istekao mandat Vladimira Vukčevića na mjestu glavnog tužioca za ratne zločine Srbije, srpski mediji su prenijeli njegovu izjavu prema kojoj su predistražnje radnje o „Tigrovima“ u toku.

Iz Tužilaštva za ratne zločine (TRZ) za BIRN su rekli da je slučaj pokrenut na osnovu krivične prijave oštećene strane i da je 24. decembra 2015. pokrenuta istraga protiv nepoznatog počinioca.

„Navedeni slučaj je u fazi istražnog postupka, u fazi prikupljanja dokaza. Tužilaštvo za ratne zločine radi na rasvetljavanju događaja koji su se desili 1992. godine u Bijeljini“, stoji u pisanom odgovoru TRZ-a.

Dodaje se da tužioci „rade na utvrđivanju identiteta počinilaca i da preduzimaju sve potrebne radnje poput ispitivanja svedoka koji imaju saznanja o navedenim događajima“.

Filip Švarm, novinar nedeljnika „Vreme“, koji je pomno pratio Arkana, kaže da bi otvaranje slučaja povezanog sa srpskim paramilitarnim šefom značilo bavljenje izuzetno osjetljivim pitanjima poput ratnih uloga Službe državne bezbednosti Srbije i režima Slobodana Miloševića.

„Zapravo veliki broj ljudi koji su bili u Gardi više nije živ, mnogi su u zatvoru. Ali Arkan je, zbog svega što smo bili i zbog toga što je radio, uvek bio nekakav vrući krompir koji niko zapravo nije želeo da ima u svojim rukama“, rekao je Švarm za BIRN.

U oktobru 2011. Fond za humanitarno pravo (FHP) je za zločine u Tenji, počinjene tokom rata, podnio krivičnu prijavu protiv više od 30 osoba – pripadnika Teritorijalne odbrane i policije u hrvatskom selu Tenja, pripadnika novosadskog korpusa Jugoslovenske narodne armije, pripadnika vojnih i civilnih tajnih službi i grupa pod Arkanovom komandom.

FHP je naveo da su oni odgovorni za masovna pogubljenja nenaoružanih civila, Hrvata i drugih nesrba, te da su od jula do novembra 1991. ubili najmanje 29 ljudi.

TRZ Srbije je u junu 2012. podiglo optužnicu za ubistvo 19 od navedenih 29 osoba.

Optuženi su bili Božo Vidaković i Žarko Čubrilo, obojica pripadnici Teritorijalne odbrane u Tenji, ali u optužnici nije spomenuta nijedna druga jedinica. Čubrilo je kasnije oslobođen optužbi, dok je Vidakovićev slučaj, koji još uvek traje, odvojen od slučaja Čubrila zbog njegovih zdravstvenih problema.

Dragan Pjevač je srpski izbjeglica iz Hrvatske koji danas radi kao advokat. On je 1995. uhapšen u Beogradu. Policija ga je nakon toga poslala u Arkanov kamp za vojnu obuku u Erdutu u Hrvatskoj. Bio je angažovan kao borac do samog kraja rata.

On je jedan od nekoliko stotina ljudi iz Hrvatske i BiH koji su uhapšeni u Srbiji i vraćeni u ratne zone devedestih. Pjevač je naveo da je vidio da su u Arkanovom kampu prebijali i ponižavali ljude.

U Srbiji nikada nije dobio nikakvo priznanje ili odštetu za ono kroz šta je nateran da prođe.

„Tada je to bila državna politika. To svi znaju. Mi smo im bili lopta za šutiranje“, rekao je Pjevač za BIRN.

„Niko nije procesuiran, niti će ikada biti“.