This post is also available in: English
aca zločina.
Međutim, bivši potpukovnik Vojske Republike Srpske (VRS) i načelnik za bezbjednost Drinskog korpusa ostao je pri iskazu da, iako je stotine zarobljenika doveo do škola u selima u okolini Zvornika, nije znao da su oni zatim bili strijeljani u okolini.
Haški tribunal je Popovića 2010. nepravosnažno osudio na doživotni zatvor zbog genocida u Srebrenici počinjenog u julu 1995. godine.
Karadžić, koji je bio predsjednik i vrhovni komandant oružanih snaga Republike Srpske (RS), takođe je optužen za genocid izvršen nad oko 7.000 Muslimana iz Srebrenice i progon desetina hiljada žena, djece i staraca iz enklave.
Citirajući iskaze preživjelih, tužilac Julian Nicholls je tvrdio tokom unakrsnog ispitivanja da je Popović “lagao” – umanjujući broj zarobljenika u školama i ublažavajući teške uslove i nehuman tretman kojim su bili podvrgnuti – kako bi sebe prikazao kao “nevinog prolaznika”, a ne učesnika u zločinu.
“To apsolutno nije tačno, nemam razloga da išta krijem, jer je stvarno tako bilo”, rekao je Popović, sugerišući da preživjeli “uveličavaju malo”.
On je tvrdio da u školi u selu Ročević 14. jula 1995. nije bilo više od 200 do 300 zarobljenika, nasuprot nalazima Optužbe i Suda da ih je bilo više od 1.000.
Popović je indirektno sugerisao i da u okolini Zvornika nije moglo biti zatvoreno, a zatim pogubljeno, više od 6.000 zarobljenih Muslimana iz Srebrenice.
“Ja sam formirao konvoj od 30 autobusa i tri šlepera, a za 6.000 zarobljenika, trebalo bi mi 100 autobusa”, naveo je Popović.
On je kazao da je 15. jula uveče saznao da su zarobljenici iz škola u selima Orahovac, Ročević i Petkovci već bili likividirani.
Popović je nevjerovatnim ocijenio iskaz svjedoka, tadašnjeg podoficira VRS-a, Srećka Aćimovića da je on tražio vojnike za strijeljanje zarobljenika u Ročeviću, tvrdeći da je u to vrijeme bio na drugom mjestu.
On je potvrdio da je 16. jula 1995. u selu Pilica čuo “rafalnu paljbu iz više oružja koja je trajala od deset do 15 minuta” i eksploziju bombi iz seoskog Doma kulture, gdje je bilo 500 zarobljenih Muslimana. Iz restorana preko puta doma, u kojem se potom sreo sa nadređenim Ljubišom Bearom vidio je hrpu leševa.
“Ja došao u restoran… Beara kaže: ‘Ove pijane budale pobiše zarobljenike’ Mogu jednog i da opišem, klatio se kod šanka s puškomitraljezom”, rekao je Popović.
Upitan da li je pokušao da spasi zarobljenike, Popović je odgovorio da nije ni pokušao jer je tu bio prisutan pretpostavljeni Beara.
Pukovnika Bearu, tadašnjeg šefa bezbjednosne službe Glavnog štaba VRS-a, sud u Haagu osudio je, zajedno s Popovićem, na doživotni zatvor zbog srebreničkog genocida.
Popović je potvrdio da je u jesen 1995. znao za operaciju otkopavanja i prikrivanja leševa srebreničkih Muslimana iz više masovnih grobnica, u kojoj “nije lično učestvovao”, već “samo kontrolisao utrošak goriva”.
Karadžiću, optuženom za progon Muslimana i Hrvata širom BiH, koji je u sedam opština poprimio razmjere genocida, teror nad civilima u Sarajevu i uzimanje pripadnika UNPROFOR-a za taoce, suđenje se nastavlja sutra, 7. novembra.
