Živković i Tadić: Naredbe prvooptuženog

Sulejmen Homoraš je u sudnici prepoznao optužene Milorada Živkovića i Duška Tadića i dodao da su obojica učestvovali u hapšenju Bošnjaka.

“Hapšen sam tri puta u maju 1992. po naređenju Milorada Živkovića, načelnika policije. Tadić nije učestvovao u tim hapšenjima, ali jeste kada je uhapšen moj šurak”, rekao je svjedok, te dodao da je dva dana nakon njega, 6. maja 1992. godine, uhapšen i njegov punac, a jedan od četvorice policajaca koji su došli po njega bio je Živković.

“Moj punac je bio teško pretučen i svi zubi su mu bili izbijeni”, rekao je svjedok.

Živković i Tadić optuženi su da su od aprila do kraja maja 1992. godine učestvovali u širokom i sistematičnom napadu na nesrpsko stanovništvo na području općine Čajniče, te zatvaranju, mučenju, ubijanju i prisilnom preseljenju civila sa ovog područja.

U optužnici se navodi da je Živković obavljao funkciju načelnika Stanice javne bezbjednosti (SJB) Čajniče i bio član Kriznog štaba u tom gradu, a Tadić je bio pripadnik paravojne jedinice “Plavi orlovi”.

Tužilaštvo ih tereti da su u maju 1992. godine, pucajući iz automatskog oružja i bacajući ručne bombe, učestvovali u ubistvima 11 zatočenih civila u “Lovačkom domu” na Mostini.

Homoraš je kazao da je nakon trećeg hapšenja, 17. maja 1992. godine, i sam proveo noć u “Lovačkom domu”.

“U toj prostoriji u kojoj sam bio, bilo je od 50 do 70 ljudi. Mene je iz tog ‘doma’ spasio moj kolega Dragiša Katana, a 20. maja sam s porodicom napustio Čajniče. Prvo sam otišao u Pljevlja. Tamo sam čuo da su pobijeni ljudi na Mostini. Saznao sam da je strijeljanje preživio samo jedan čovjek, ali se njemu gubi svaki trag”, ispričao je svjedok.

U “Lovačkom domu” bili su i njegov šurak i amidža, čiji posmrtni ostaci do danas nisu pronađeni.

Nastavak suđenja zakazan je za 31. januar 2011. godine, kada će Tužilaštvo saslušati novog svjedoka.