Hadžić Džemal i ostali: Saznanja o pokolju u Čemernom

Hadžić Džemal i ostali. Foto: Sud BiH

Nada Kovačević je ispričala da je do 16. juna 1992. živjela s porodicom u Brezi, dok je njen brat Nenad Obradović pred rat otišao u Čemerno, gdje se nalazio i 10. juna 1992. godine.

Ispričala je da je on toga dana ranjen te da je od njega čula “da je gore bilo silovanje i ubijanje civila i da ga je komšija Senad ranio rafalom u desnu nogu”. Dodala je da je od policije čula o dešavanjima i od Dušana Reševića.

“Pričao je da je čuo silovanje žena, civila, i da je vidio Miloša da su ga zaklali”, izjavila je Kovačević, dodavši da se njen brat nakon toga zakopao u đubre, gdje se onesvijestio, te da su “ranjene civile u štalu stavili i zapalili”, prilikom čega su njemu izgorjele ruka i noga.

Dodala je da je u tome učestvovala “vojska iz Breze i da je bio komšija Enver – navodno da su oni po selu izviđali”.

Na upit tužiteljice Marijane Čobović ko je učestvovao u tome, svjedokinja je kazala: “Sikire i Smole”, te da su “drugi bili iz Kaknja i Breze”. Izjavila je da joj je brat nakon toga otišao u bolnicu, gdje se liječio, da je imao psihičke posljedice te da je ona čula kako on tokom spavanja doziva imena Miloša, Ranka i Branka.

Kovačević je posvjedočila da joj je muž Nenad ispričao da je nađen dnevnik u kojem su upisana imena “tih gore na Čemernom što su bili”. Dodala je da je navodno dnevnik vodio izvjesni Smolo.

“Muž mi je ispričao da je dnevnik nađen na liniji”, rekla je Kovačević, dodavši da je njen brat otišao na Čemerno jer su gore imali porodicu.

Tužilaštvo BiH tereti bivše pripadnike Teritorijalne odbrane (TO) te aktivnog i rezervnog sastava policije – Džemala Hadžića, Teufika Turudića, Džemala Smolu, Senada, Harisa i Benjamina Sikiru, Enesa Duraka, Mirsada, Nusreta i Mirzeta Bešliju te Hamdiju Spahića i Nehrua Ganića – da su u junu 1992. godine učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu (UZP) u selu Čemerno.

Optuženi su da su 10. juna 1992. izvršili napad na Čemerno pucanjem, bacanjem bombi, mučenjima i paljenjem imovine, što je za rezultat imalo smrt 30 osoba srpske nacionalnosti.

Tokom unakrsnog ispitivanja, Kovačević je kazala da se ne sjeća imena policajaca od kojih je čula šta se desilo na Čemernom te da nema saznanja da je njen brat tada bio vojnik i nosio uniformu. Objasnila je da je njen brat ranjen na livadi, nakon čega je dopuzao do štale te se ukopao u đubre.

Potvrdila je da je pronađen ratni dnevnik u kojem su postojala imena lica koja su tu učestvovala, ali da nije vidjela dnevnik, nego čula od muža. Rekla je da je njen brat preminuo 2006. godine, od posljedica ranjavanja.

Na upit Ifeta Ferageta, advokata sedmooptuženog Duraka, svjedokinja je potvrdila da je njen brat više puta liječen zbog psihičkih problema. Izjavila je da njen brat nije bio bolestan prije rata te da joj je poznato da je služio vojsku, ali da ne zna da je nosio uniformu u ratu. Negirala je da je više puta bio ranjavan.

Spahićeva Odbrana je uložila prigovor, kazavši da brat Nenad Obradović nije predmet optužnice kao oštećeni.

Suđenje se nastavlja 23. juna.